DAĞINIK DİKKAT

Dünya kadar işinin arasında bir de dikkati dağılmış bir çocukla uğraşıyordu.

Bir şeye dikkat etmek, bir süre dikkatini bir yerde toplamak bu kadar mı zor?

Konsantre olmak bu kadar mı zor? Diye düşündü.

Bunu yapabilmek için ne gerekiyor?

Bugüne kadar bu konuda hiç düşünmediğini fark etti.

Sınıftaki çocukların zaman zaman dikkatleri dağılırdı ama Cemil dikkatini hiç toplayamaz, kısa bir süreliğine toplasa en ufak bir ses, hareket, koku onu oradan alırdı.

Ona yardımcı olmak istiyorum ama nasıl?

Dikkat dağınıklığı için tedaviler var demişlerdi ama bunun bir hastalık olduğuna ikna olmayınca çözümün ilaç ya da terapi olacağına da inanmıyordu. Burada başka bir şey vardı.

Tamam, şimdi dikkatimizi toplayalım, konsantre olalım…

Ben bir şeye konsantre olurken ne olması gerekiyor?

Dikkatini toplayanlar bunu nasıl başarıyorlar?

Bu geliştirilebilir bir şey mi?

Yani dikkat süresi bir potansiyel mi?

Önce 5 dk, sonra daha uzun olur mu?

Hem kendi hem Cemil için deneyimleri birleştirmeye karar verdi ve kolları sıvadı Handan öğretmen.

Onu kazanmak için başarılı, mutlu olması için neler yapılabilirdi?

Cemil’in neye ihtiyacı vardı?

Telefonu bozulduğunda telefon tamir eden ya da satan yerler dikkatini çekmişti. Kırmızı araba alsan kırmızı arabaları, bebeğin olsa anne ve bebekleri görüyorsun. 

Bununla bir bağlantısı olabilir mi?

Tamam insan ne ihtiyacı varsa onu merak ediyor, dikkatini o çekiyor.

O zaman merakın konsantre olmakla alakası var.

Demek ki Cemil’in matematiği merak etmesi gerekiyor.

Merak etsin diye ne yapılabilir?

Merak etmesi ve buna ihtiyacı olduğunu fark etmesi için bir şeyler yapmalıyım diyerek gözlerini kapattı Handan öğretmen.

Yarın ola hayrola…