Her insan ihtiyaçlıdır dünyada…
İlişki kurar ihtiyaçları doğrultusunda…
Ama bazıları var ki, kış giysileri gibidir insana…
Nasıl olur kış giysisi insan, diğer insana…
Şemsiye korur ıslanmaktan yağan yağmurda…
Şemsiye gibi davranır o da sana…
Savunur ve korur seni yalancı iftiracılardan da, gereksiz tartışmalardan da…
Bazen çizme olur soğuktan korur…
O insan da senin konforunu düşünür, senin rahatını korur…
İlişkilerdeki mesafeleri dengeleyici olur…
İhtiyacına göre bazen yakın bazen uzak durur…
Eldiven gibi olur bazen sana…
Elinin yetmediği işlerde destek olur…
Geçirdiğin şapka olur kafana…
Düşünemediğin yerde bilincini açan olur…
Kış giysileri gibi olmak yakışır her insana, ama mevsim kışsa…
Yoksa yazın sana yük olur…
Kendi kendine yetebildiğin yerde, o da kışlıkların arasında durur…
Mevsim soğuğa geçince, şartlar zorlaşınca,
Baskı gelince o da sana çözümlerinde destek olur…
Kışı rahat geçirmene sebep olur…
Kış giysileri gibi olmak yakışır insana…
Ama soğuğu göze aldıysa…
Yağmura çarpmaya hazırsa şemsiye gibi…
Çamura girmeye hazırsa çizme gibi…
Rüzgârı önüne aldıysa kaban gibi…
Kış giysisi insanı sorumluluk alır ve bundan mutlu olur…
Çünkü su geçirmez, soğuğa dayanıklı ve sağlam durur…
3 Yorumlar
Ben hangi mevsimin insanıyım diye düşündürttü. Yazın kış giysisi mi yoksa mevsimine uygun olanlardan mı?mevsimine uygun olanlardan olmak dileğiyle…
YanıtlaSilNe güzel bir benzetme olmuş .. İnsanın içi ısınıyor okuyunca .
YanıtlaSilDoğru zamanda doğru miktarda doğru insanlarla ve belli bir hedef doğrultusundaki tüm zorluklar insanı güzel insan yapar... Sağlam ve sıkı olur insan...
YanıtlaSil