DÜŞÜNENE GÖRENE İŞARETLER

Bir yaprak düştü yumuşacık toprağa,

Soldu gibi düşünüyor insan bir an bakınca,

Ancak bu dönüşümün bir parçasıydı,

Keşke görebilse insan her şey ne güzel yaratılmıştı,

Ne işaretler vardı düşünene, görene…

Düşmesiyle dönüşmesi bir olmuştu,

Ne kadar az düşünüyordu insanoğlu,

Nice öyküler böyle oluşturuldu.

O öykü doğumdan ölüme bir yolculuktu.

Ne işaretler vardı düşünene, görene...

Her canlıda o dönüşüm var bakarsan,

Yavrusunu doğurup bir de ona bakan,

İhtiyacı için çabalayan,

Gözünün önündeki mucizeye gözü kapalı olan,

Nice dönüşümlere şahit oluyor oysa insan,

Ne işaretler vardı düşünene, görene…

İnsanoğlunda da öyle değil miydi?

Bir sudan bir bebeğe dönüşmesi,

Sonra adım adım yürümesi,

Büyüyor zaten ama bir de yetişmesi,

Sonrasında artan ihtiyaçları, istekleri…

Ne işaretler vardı düşünene, görene…

Büyüdükçe mükemmeli ister hayatında,

Mesleği, ailesi ve çocuklarında,

Ne kalpler kırılır o mükemmellik uğrunda,

Ama sen baksan tüm o sistemi oluşturana,

Asıl mükemmellik atfedilmeli değil miydi O'na?

Ne işaretler vardı düşünene, görene…

İnsanoğlu o bedeli ödemek istemedi,

Ah bir de bilse ne kadar gecikti,

Ve birden hayat bir yaprağın yere düşmesi gibi bitiverdi,

Sonrasını unutunca insan yazık ki yitiverdi,

Pişman olmuştu ancak her şey için çok çok geçti,

Ne işaretler vardı düşünene, görene…

Deneyimsel Tasarım Öğretisi

İlişkilerde Ustalık