DÜNYA KAHVE GÜNÜ

Sabah kızını okula götürmek için erkenden yola koyuldu Necla. Kızı Elif okul yolculuğunda şarkı dinlemeyi çok seviyordu. Şarkı listesinden "Bir sabah gelecek kardan aydınlık" şarkısını açtı. Ne zaman bu şarkıyı dinlese gözyaşlarına hakim olamıyordu Necla. 

İnsanlığın geldiği noktaya ağlıyordu... 

Dünya tüm bu olan bitene seyirci kalırken, pek azı  delillerini koymak için çırpınıyordu.

Kimileri de o sabah hiçbir şey olmamış gibi güne Caramel Macchiato'sunu içerek başlamıştı. 

Sahi ölür müydü insan farklı bir yerden kahve içse?

Bu insanlar ne zamandan beridir kahvesiz ayılmaz olmuşlardı? 

Onların başına gelen bizim de başımıza gelir miydi? 

Aklında yüzlerce soru belirdi Necla'nın. 

Dün akşamki seminerde duyduğu bir cümle ise hala zihninde dönüp duruyordu. "İnsan anda verdiği tepki ile sonrasında karışılacağı olayları tasarlar". 

Kızının "Anne.. Annneee… Yeşil ışık yandı bak arabalar bize korna çalıyor." sesi ile çıktı iç algıdan. Kızını okula bıraktı. Arabanın içinde kaldığı süreyi, oraya nasıl gittiğini de hatırlamıyordu. "Karınca da ateşi söndüremeyeceğini biliyordu ama tarafını belli etti". diye mırıldandı kendi kendine. 

Peki biz tarafımızı belli etmek için neler yapabilirdik diye düşündü. Çantasında taşıdığı minik not defterini çıkarttı ve başladı yazmaya. 

• Boykot edilen hiçbir ürünü kullanma. 
• Alışverişini boykot ürünleri bulundurmayan esnaflardan yap. 
• Zulme uğrayan tüm insanlar, canlılar için dua et. 

Listesine ekleyebileceği daha çok madde vardı. Evde devam etmek üzere yola koyuldu. 

Peki bizler tarafımızı belli etmek için neler yapabiliriz hiç düşündük mü?