Sabah kızını okula götürmek için erkenden yola koyuldu Necla. Kızı Elif okul yolculuğunda şarkı dinlemeyi çok seviyordu. Şarkı listesinden “ bir sabah gelecek kardan aydınlık” şarkısını açtı. Ne zaman bu şarkıyı dinlese gözyaşlarına hakim olamıyordu Necla.
Dünya bu ölüme nasıl seyirci kaldı? İnsanlığın geldiği bu noktaya ağlıyorum dedi. Kimi hiçbir şey olmamış gibi güne kahvesini içerek başladı. Sahi ölür müydü insan farklı bir kahve içse. Onların başına gelen bizim de başımıza gelir miydi? Aklında yüzlerce soru belirdi Necla'nın.
Aldığı eğitimdeki bür cümle yankılanıyordu kulaklarında. “İnsan anda verdiği tepki ile sonrasını dizayn eder”.
Kızının “ Anne.. Annneee… Yeşil ışık yandı bak arabalar bize korna çalıyor." sesi ile çıktı iç algıdan. Kızını okula bıraktı. Arabanın içinde kaldığı süreyi, oraya nasıl gittiğini de hatırlamıyordu. "Karınca da ateşi söndüremeyeceğini biliyordu ama tarafını belli etti" diye mırıldandı kendi kendine.
Peki biz tarafımızı belli etmek için neler yapabilirdik diye düşündü. Çantasında taşıdığı minik not defterini çıkarttı ve başladı yazmaya. Boykot edilen hiçbir ürünü kullanma. Alışverişini bu ürünleri kullanmayan esnaflardan yap. Zulme uğrayan tüm insanlar, canlılar için dua et. Listesine ekleyebileceği daha çok madde vardı. Evde devam etmek üzere yola koyuldu.
Peki bizler tarafımızı belli etmek için neler yapabiliriz hiç düşündük mü?
0 Yorumlar